Dyzury_wakacyjne.pdf​​​​​​​

dyplomrazemnaswieta2021.png​​​​​​​

Projekt "Jeżdżę z głową" w 2021 roku realizowany w Gminie Liszki

Gmina Liszki po raz pierwszy w 2021 roku przystępuje do realizacji programu „Jeżdżę z głową”, polegającym na sfinansowaniu lekcji jazdy na nartach dla dzieci ze szkół podstawowych.

Projekt obejmuje organizację 7 kursów nauki jazdy na nartach dla 100 uczniów ze szkół podstawowych z terenu Gminy Liszki, z klas IV-VIII, nie umiejących jeździć na nartach.

Całkowity koszt projektu wynosi 114 610,00 zł, w tym dotacja z pomocy finansowej Województwa Małopolskiego: 34 900,00 zł oraz wkład finansowy Gminy Liszki: 79 710,00 zł.

Projekt jest całkowicie darmowy dla uczniów.

Rekrutacja zostanie przeprowadzona w terminie od dnia 19 stycznia 2021 roku do dnia 26 stycznia 2021 roku. O zakwalifikowaniu do projektu decyduje kolejność zgłoszenia.

Kurs nauki jazdy na nartach będzie obejmował szkolenie w okresie do dnia 31 marca 2021 roku, w wymiarze 20 godzin zajęć prowadzonych przez wykwalifikowanych instruktorów licencjonowanej szkoły narciarstwa, na Stoku Narciarskim Czarny Groń, Rzyki – Praciaki. Realizacja programu zostanie rozpoczęta po uruchomieniu działalności obiektu. Wyjazdy odbywać się będą zgodnie z wcześniej ustalonymi harmonogramami, które zostaną przekazane do poszczególnych szkół, do których uczęszczają uczniowie objęci projektem oraz do opiekunów.

W ramach projektu uczestnikom zostanie wypożyczony kompletny sprzęt narciarski, zakupione karnety, ubezpieczenie oraz zapewniony transport na stok narciarski wraz z opieką.

Projekt to szansa dla rozwoju sportowych talentów, a także popularyzacja dobrego nawyku jazdy w kasku, upowszechniania kultury fizycznej oraz promocji Małopolski jako regionu szczególnie przyjaznego dla uprawiania rekreacji i sportu.

Wszystkie potrzebne dokumenty i załączniki konieczne do wypełnienia zostały Panstwu wysłane i  są do pobrania w dzienniku Librus.

Dyrektor Szkoły Podstawowej im. Ojca Świętego Jana Pawła II informuje, że od dnia 18 stycznia 2021r. uczniowie klas I,II,III wracają do nauki stacjonarnej w szkole. Szczegółowe informacje zostaną Państwu Rodzicom i Uczniom przekazane przez dziennik elektroniczny Librus.

Od wieków rodziny zbierają się przy wigilijnym stole, aby wspólnie i uroczyście oczekiwać na przyjście Pana Jezusa na świat. Wokół Wigilii urosło wiele tradycji przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Większość z nich ma odzwierciedlenie w Piśmie Świętym. Zobaczcie, jak przygotować stół wigilijny zgodnie z polską tradycją.

Zanim jeszcze przywitamy gości w swoim domu, należy odpowiednio przygotować stół wigilijny. Zgodnie z tradycją, kładziemy biały obrus. Biel jest symbolem czystości. W czasie Wigilii wszystko ma swoją symbolikę. Pod obrus nie zapomnijmy wsadzić nieco sianka dla upamiętnienia małego Jezusa narodzonego w stajence. Ważną tradycją jest także ustawienie zastawy i pozostawienie pustego krzesła dla ewentualnego przybysza. To symbol biblijnej wędrówki Świętej Rodziny. W końcu Pan Jezus kazał pomagać potrzebującym i dzielić się jedzeniem, a Wigilię jest go pod dostatkiem!

12 potraw wigilijnych

Stół wigilijny to symbol dostatku i urodzaju. A dowodem na to jest 12 potraw, których goście powinni spróbować bez wyjątku. Wśród nich znajdzie się przede wszystkim ryba w różnej postaci, zupa grzybowa bądź czerwony barszcz z uszkami, makowiec czy pierogi z kapustą i grzybami. Lista dań nieco różni się od regionu. Na Kresach Wschodnich zjemy zupę migdałową, czy kutię zamiast makowca, a na Pomorzu zupę rybną. Ale zanim zasiądziemy do wigilijnego stołu, zgodnie z tradycją rodzina dzieli się opłatkiem. Podobnie jak Jezus wraz z Apostołami, którzy w czasie Ostatniej Wieczerzy dzielili się chlebem. Ciekawostką jest fakt, że dzielenie się opłatkiem to tradycja kultywowana tylko w Polsce i na Litwie.

Wigilia to wyjątkowo rodzinna, i ciepła atmosfera. Także i stół wigilijny nadaje świętom niepowtarzalnego charakteru. Zazwyczaj stosujemy wyjątkową, świąteczną zastawę, obowiązkowo z jednego kompletu. To samo dotyczy sztućców i szkła. Dekorujemy stół bożonarodzeniowymi serwetkami, często też stawiamy świece, czy stroik świąteczny. Ten można przygotować ze świeżych gałązek świerku, wstążek, bombek i szyszek. Wszystko po to, by poczuć magię świąt.

Wigilia Bożego Narodzenia to wyjątkowy czas. Pamiętajmy, żeby kultywować chrześcijańskie tradycje, które nadają świętom niepowtarzalnego charakteru. Warto zatem położyć sianko pod obrusem, przygotować talerzyk z opłatkiem, czy pozostawić wolne miejsce dla „strudzonego wędrowca”. Każdy z bożonarodzeniowych symboli ma religijne znaczenie, jak sianko na wspomnienie Jezusa, który przyszedł na świat w ubóstwie, czy 12 potraw symbolizujących 12 Apostołów. Kultywujmy zatem tradycje nie zapominając jednocześnie o prawdziwym, duchowym i religijnym znaczeniu świąt Bożego Narodzenia.

Narodowe Święto Niepodległości w Szkole Podstawowej w Jeziorzanach uczczono nieco w inny sposób niż dotychczas. 

Uczniowie przygotowali we własnym zaciszu domowym ozdoby narodowe w barwach biało-czerwonych. Na lekcjach on-line  zostały przypomniane ważne wydarzenia historyczne związane z odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Podczas lekcji muzyki oczywiście nie mogło zabraknąć tradycyjnych utworów patriotycznych, takich jak: „O mój rozmarynie”, „Wojenko, wojenko”, „Pierwsza Brygada”, „Piechota”, „Przybyli ułani”, gdyż, jak mówi sentencja „Naród, który przestaje śpiewać, przestaje istnieć”. Godny strój, przypięcie kotylionu, wysłuchanie pieśni patriotycznych oraz przypomnienie ważnych wydarzeń, to szacunek dla historii i dziejów naszego narodu, to współczesny wyraz patriotyzmu przez naszych uczniów.

Więcej zdjęć możliwych do obejrzenia na Fanpage Szkolnym pod adresem

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=163840608811607&id=112780290584306 

11 listopada 1918 r. – dzień, który kojarzy się Polakom jednoznacznie z odzyskaniem przez Polskę niepodległości, został oficjalnie uznany jako święto państwowe dopiero pod koniec lat 30. XX w. W okresie międzywojennym toczyły się spory odnośnie właściwej daty odrodzenia Rzeczpospolitej. Tragiczny okres II wojny światowej nie zniszczył polskiej pamięci o odzyskaniu niepodległości. Natomiast w Polsce komunistycznej święto było zakazane, lecz obchodzone nielegalnie, aż pod koniec lat 80. przywrócone jako Narodowe Święto Niepodległości. Pamiętajmy o Wszystkich , którzy przyczynili się do niepodległej Polski !!!

Wielka Wojna, czyli pierwsza wojna światowa, przywróciła do życia państwo polskie. W wyniku jej rozstrzygnięć, upadku potęg zaborczych i własnych działań Polska po wielu dziesięcioleciach powróciła na mapy Europy. Wiele z przełomowych momentów wojny mogło stać się symbolem odzyskanej niepodległości. Jednak każdego roku świętujemy 11 listopada. Dlaczego?

W listopadzie 1914 roku pierwotne koncepcje Piłsudskiego i rozwiązania tzw. sprawy polskiej poniosły fiasko, a mocarstwa rozbiorowe – Rzesza Niemiecka, Austro-Węgry i Rosja – na dobre stanęły w szranki. Na pytanie Mariana Kukiela – „co dalej?” – późniejszy Marszałek odpowiedział, że jeśli wypadki nadal będą szły tą drogą, to w wyniku toczącej się wojny być może jedynie Romanowi Dmowskiemu, czyli jego głównemu przeciwnikowi politycznemu, uda się utworzyć jakąś formę polskiej państwowości, najpewniej opartą na carskiej Rosji, ale autonomiczną. Piłsudski zdawał sobie sprawę, że działalność Dmowskiego, który obrał inny od niego kierunek ku Niepodległej, także przyczynia się do podnoszenia kwestii polskiej na arenie międzynarodowej i może być w jakimś stopniu skuteczna. O tym przekonaniu świadczy też późniejsze współdziałanie piłsudczyków z narodowymi demokratami chociażby w porewolucyjnej Rosji.

SPORY NIEPODLEGŁOŚCIOWE

Jeszcze dobrze nie wysechł atrament na podpisanym 11 listopada 1918 r. w Compiègne rozejmie między państwami ententy a Niemcami kończącym zmagania wojenne, w Polsce trwała już walka o rząd dusz wchodzącego w niepodległość społeczeństwa. Spierali się nade wszystko zwolennicy Piłsudskiego i Dmowskiego. Starając się udowodnić i przekonać, że to właśnie obrane przez nich ścieżki finalnie doprowadziły do odrodzenia się Niepodległej, liczyli, że na zwycięzcę w tzw. „sporach niepodległościowych” czeka nagroda główna – legitymizacja rządów w powracającym do życia państwie polskim. Do sporów tych dołączały, choć w znacznie mniejszym zakresie, inne środowiska, jak choćby posiadająca niemałe aspiracje lewica niepodległościowa (głównie Polska Partia Socjalistyczna) czy próbujący odsunąć w czasie swój polityczny upadek konserwatyści krakowscy, którzy podczas wojny popierali Austro-Węgry. Jednak jesienią 1918 roku ani powracający z Magdeburga Piłsudski, ani czekający w Paryżu na rozpoczęcie konferencji pokojowej Dmowski, nie podpisaliby się pod słowami, które wiele lat później wyszły spod pióra Stanisława Cata-Mackiewicza. Ten publicysta i działacz konserwatywny twierdził, że w okresie Wielkiej Wojny obie orientacje – antyrosyjska Piłsudskiego i antyniemiecka Dmowskiego – spełniły swe zadanie i w równej mierze przyczyniły się do odzyskania przez Polaków własnego państwa.

Spory prowadzono na wielu płaszczyznach. Namiętnie dyskutowano nad kolorem barw narodowych, zastanawiając się, czy ma być biało-czerwony, czy może biało-amarantowy. Roztrząsano problem wizerunku godła państwowego, debatując nad orłem białym z koroną i bez korony. Rozprawiano wreszcie o nazwie ciała przedstawicielskiego, które zostanie wyłonione w celu uchwalenia konstytucji. Przede wszystkim jednak teraźniejszość determinowana była sporem o tę najmniej odległą przeszłość. Toczące się wówczas dyskusje, często zwulgaryzowane, można było śledzić na kartach licznych publikacji, broszur, artykułów prasowych. Poszczególne obozy wychwalały swe przedwojenne koncepcje oraz działania z lat 1914–1918, dezawuując przy tym albo wręcz wyśmiewając programy strony przeciwnej. W przedstawianych argumentach odwoływano się do pierwszowojennych wydarzeń – zazwyczaj nadając im szerszy symboliczny kontekst – z czasem poddano je silnej mitologizacji i wokół nich próbowano tworzyć akt założycielski odrodzonej Polski. Kilka dat przy tym w sposób szczególny „pracowało” na rzecz środowisk, które wyniosły je na swe sztandary.

RÓŻNE SYMBOLE, RÓŻNORODNE INTERPRETACJE

Niepodległościowa lewica, czyli wówczas Polska Partia Socjalistyczna (od Kongresu Zjednoczeniowego w kwietniu 1919 roku grupująca socjalistów również z zaboru pruskiego oraz PPSD Galicji i Śląska Cieszyńskiego), wraz z częścią środowisk włościańskich odwoływały się do utworzenia w nocy z 6 na 7 listopada 1918 roku w Lublinie Tymczasowego Ludowego Rządu Republiki Polskiej, na czele którego stał Ignacy Daszyński. Jego gabinet wydał manifest, w którym nie tylko gwarantowano odradzającej się Polsce republikański charakter, ale głoszono też zwołanie konstytuanty, kreśląc przy tym demokratyczną ordynację wyborczą. Ponadto w sposób szczegółowy zapowiadano przeprowadzenie postępowych reform społeczno-ekonomicznych.

Obóz wszechpolski na plan pierwszy wysuwał datę 11 listopada 1918 roku – moment symbolicznej klęski Niemiec w starciu z ententą i osobistego triumfu lidera narodowych demokratów Dmowskiego (który jeszcze przed upadkiem carskiej Rosji w swych politycznych kalkulacjach stawiał na Wielką Brytanię i Francję). W Polsce w tym dniu, co warto podkreślić, nie działo się nic nadzwyczajnego. W Warszawie trwało rozbrajanie niemieckiego okupanta, a przybyły dzień wcześniej do stolicy Piłsudski otrzymał zwierzchnictwo nad (będącą w zarodku) armią polską. Dostał je z poręki skompromitowanej i powszechnie uważanej za organ kolaborujący z Berlinem Rady Regencyjnej, czym piłsudczycy w następnych latach wcale się nie szczycili. Możemy mówić, iż od tego dnia pojawił się nad Wisłą ośrodek niezależnej władzy – czy też, że od tego czasu datować można ciągłość polskiej władzy państwowej. Z łatwością jednak moglibyśmy wskazać inne momenty, które odpowiadałyby tym kryteriom.

Piłsudczycy, co oczywiste, całą narrację budowali wokół osoby swego Wodza. Komendant, a wkrótce Pierwszy Marszałek Polski, był dla nich – jak ujął to Michał Sokolnicki – po prostu Polską. W oczach wiarusów legionowych i członków Polskiej Organizacji Wojskowej w osobie Piłsudskiego skupiała się cała tradycja irredentystyczna, niepodległościowa epopeja napoleońska oraz dziedzictwo powstania styczniowego. Kult żołnierza walczącego i ginącego za Polskę, wzbogacony o epizody dziejów wojny polsko-bolszewickiej, szedł w parze z wynoszeniem na piedestał żyjących jeszcze towarzyszy broni i szybko stał się najważniejszym elementem piłsudczykowskiej „polityki pamięci”. Pełniła ona funkcję integracyjną oraz cementującą cały obóz. Jej fundamentem był wymarsz I Kompanii Kadrowej z krakowskich Oleandrów rankiem 6 sierpnia 1914 roku, obalenie słupów granicznych, wkroczenie do Królestwa i walka z carską Rosją.

11 LISTOPADA W SŁUŻBIE PIŁSUDCZYKÓW

Zamach stanu Józefa Piłsudskiego w maju 1926 roku i przejęcie faktycznej władzy w państwie otworzył przed jego obozem nieograniczone niemal możliwości wdrażania w życie własnej wizji najnowszej historii i celebrowania wydarzeń z nią związanych. Grunt pod ich „politykę pamięci” był już w wielu aspektach wcześniej przygotowany – zarówno w społeczeństwie, wojsku, jak i w instytucjach państwowych. „Święta” dla piłsudczyków data 6 sierpnia była bliska jednak jedynie wybranym, z czego zwolennicy Marszałka świetnie zdawali sobie sprawę. Starano się przeto szukać innych rozwiązań. Zdecydowano, iż datą najbardziej odpowiadającą społecznym nastrojom będzie 11 listopada. Po pierwsze nikt nie kwestionował znaczenia przełomowości tej daty jako kończącej zmagania Wielkiej Wojny i porażki Niemiec. Po drugie data ta kojarzona była dotąd z narodową demokracją i sukcesem Dmowskiego w Paryżu. Pójście w tym kierunku byłoby podwójnym uderzeniem w obóz wszechpolski, co dla piłsudczyków również odgrywało niemałe znaczenie. Należało jednak dodatkowo postarać się, aby 11 listopada związać tylko i wyłącznie z Piłsudskim.

Jego zwolennicy nie tracili czasu. W specjalnie wydanym przez Marszałka (pełniącego wówczas także funkcję premiera) dokumencie z 8 listopada 1926 roku, w którym znalazły się słowa, że „w dniu 11 listopada państwo polskie obchodzić będzie ósmą rocznicę zrzucenia jarzma niewoli i uzyskania pełnej, faktycznej niezawisłości”, próżno by szukać wzmianki o rządzie lubelskim czy też o Compiègne. Nie był to przypadek. W tym samym czasie w prasie piłsudczykowskiej pojawiały się zdania, że „ósma rocznica wypędzenia z Polski okupantów oraz powrotu z więzienia magdeburskiego budowniczego Niepodległej Polski Józefa Piłsudskiego obchodzona będzie w tym roku uroczyście”. Komendant, jak wiadomo, powrócił z magdeburskiej twierdzy do Warszawy 10 – a nie 11 listopada.

Narracja jednak była już przestawiona na odpowiednie tory i z każdym rokiem nabierała tempa. Na płaszczyźnie lokalnej mnożyły się szybko wprowadzane w życie pomysły powoływania kolejnych komitetów na rzecz budowy pomników upamiętniających poległych legionistów, POW-iaków czy – z czasem – głównie z miejscowych inicjatyw, nazywania imieniem Piłsudskiego ulic, placów i skwerów polskich miast. Imię Marszałka starano się łączyć także z upamiętnianiem innych wydarzeń (nie tylko 11 listopada) oraz postaci polskiej historii, które niezależnie od ich rangi odgrywały jakąś rolę w piłsudczykowskich interpretacjach historii. Odpowiednia propaganda historyczna trafiała także masowo pod strzechy szkół czy wojskowych garnizonów. Armia dość szybko zresztą wkroczyła na ścieżkę piłsudczykowskiej wizji dziejów.

Piłsudczycy ściśle powiązali fakt odzyskania przez Polskę niepodległości z osobą swego Komendanta. Jego śmierć jedynie wzmogła personalną nutę w piłsudczykowskiej narracji. Ekpia pomajowa zajęła się dalszym pogłębianiem jego kultu. W ustawie sejmowej z 23 kwietnia 1937 r. wprost już uznano, że „[d]zień 11 listopada, jako rocznica odzyskania przez Naród Polski niepodległego bytu państwowego i jako dzień po wsze czasy związany z wielkim imieniem Józefa Piłsudskiego, zwycięskiego Wodza Narodu w walkach o wolność Ojczyzny – jest uroczystym świętem niepodległości”.

W piątek 29 października  uczniowie klasy I przystąpili do Ogólnopolskiego Projektu pod hasłem : Mała książka, wielki człowiek. Projekt ma na celu popularyzację czytelnictwa od najmłodszych lat we współpracy z nauczycielami i rodzicami uczniów. Wszyscy uczniowie klasy I otrzymali książeczki pt.,, Pierwsze abecadło"  , które wręczyła im P. bibliotekarka U. Waśniowska. Projekt będzie realizowany w ramach zajęć rozwijających dla klasy pierwszej.

                                                                                                     Anna Bujak

21 października 2020 roku  z zachowaniem reżimu sanitarnego odbyła się uroczystość ślubowania i pasowania pierwszaków na uczniów Szkoły Podstawowej im. Ojca Świętego Jana Pawła II w Jeziorzanach.

 W uroczystości wzięła udział Pani Dyrektor Grażyna Granda, Poczet Sztandarowy , przedstawiciele SRU ,delegacja  uczniów  klasy III i IV  oraz przedstawiciel Rodziców uczniów klasy I   P. Łucja  Kapusta. 

Głównymi bohaterami tej uroczystości byli oczywiście uczniowie klasy I, którzy zostali przygotowani to ślubowania  przez wychowawcę Annę Bujak. 

W pierwszej części uroczystości uczniowie klasy I zaprezentowali program artystyczny składający się z wierszy i piosenek, następnie zdali krótki egzamin, który dotyczył naszej Ojczyzny, odpowiedniego zachowania się w szkole oraz w drodze do szkoły i ze szkoły. Następnie złożyli uroczyste ślubowanie na sztandar szkoły, a po ślubowaniu zostali pasowani przez Dyrektor Szkoły  na uczniów naszej szkoły.

Na zakończenie uroczystości  uczniowie otrzymali legitymacje szkolne, pamiątkowe dyplomy oraz upominki od uczniów naszej szkoły, klasy III i Rodziców.Każdy pierwszak otrzymał przygotowany przez rodziców słodki poczęstunek.

W imieniu własnym oraz całej społeczności szkolnej życzymy pierwszakom samych szóstek, dobrych kolegów i koleżanek oraz cierpliwości w  zdobywaniu wiedzy.

                                                 Wychowawca  Anna Bujak

INFORMACJA

Szanowni Rodzice Dzieci Przedszkolnych,

informujemy, że od 26.10.2020r. (poniedziałek) oddziały przedszkolne będą funkcjonowac normalnie.

Pan Wójt Gminy Liszki Paweł Miś nagrodził naszą szkołę - wszystkich uczniów, sprzętem sportowym w ilości 11 piłek do gier zespołowych. Nagroda została ufundowana przez Pana Wójta za udział w akcji zbierania nakrętek w roku szkolnym 2019/2020. Tak oto pogodziliśmy działanie charytatywne z przyjemnością bycia wyróżnionymi . Dziękujemy Wszystkim !!!

Ogólnopolski Konkurs Nauk Przyrodniczych  dla wszystkich uczniów szkół podstawowych,

którzy są dociekliwi, kreatywni i ciekawi świata.

Test konkursowy XIII edycji Świetlika odbędzie się

9 września 2020 r. 

Nagrody w Konkursie otrzymują wszyscy laureaci oraz osoby wyróżnione. Każdy uczestnik otrzymuje imienny dyplom. Więcej informacji oraz doświadczenia i testy z lat ubiegłych są dostępne na: www.swietlik.edu.pl

Inauguracja Roku Szkolnego 2020/2021

godzina 9.00 - klasy VII, VIII - wejście od ulicy (klasa VII sala 25, klasa VIII sala 29)

godzina 9.30 - klasy IV-VI - wejście od ulicy (klasa IV sala 33, klasa V sala 35, klasa VI 29)

godzina 10.00 - klasy I-III - wejście główne (klasa I sala 32, klasa II sala 31, klasa III sala34)

Uczniowie przychodzą w strojach galowych. Na teren szkoły wchodzą wyłącznie sami uczniowie klas II-VIII.

Dzieci z klasy I pod opieką 1 rodzica.

PROCEDURY BEZPIECZEŃSTWA  W OKRESIE PANDEMII COVID-19

obowiązujące w Szkole Podstawowej im. Ojca Świętego Jana Pawła II

w Jeziorzanach

INFORMACJA RODZICA DOTYCZĄCA DZIECKA W ODDZIALE PRZEDSZKOLNYM

Szanowi Rodzice Dzieci Przedszkolnych.

W związku z rozpoczynającym się rokiem szkolnym , proszę o wypełnienie poniżej zamieszczonej Informacji i złożenie  do dnia 28.08.2020 r. w godz. 8.00 - 14.00 w przedszkolu. Druki do wypełnienia można również pobrać w przedszkolu w godzinach j.w.

W terminie od 07.07.2020 r. do 31.07.2020r. sekretariat szkoły będzie zamknięty z powodu urlopu wypoczynkowego .

"korona-NUDA. Rodzina zagrożona kontra rodzina zjednoczona".

Bardzo prosimy Rodziców zainteresowanych zapisaniem dziecka na dyżur wakacyjny w naszej szkole

o składanie stosownych wniosków w sekretariacie szkoły do dnia 01.07.2020 r. w godz.9.00 - 13.00.

Wnioski do pobrania poniżej lub w przedszkolu